1 روز سکوت؛ گزارش شماره 1

این گزارش بیشتر یک شرح ما وقع هست... :)

خواب تا ساعت 9:00

ساعت 12:00

• سوالات زیاد فلسفی، تکنیکی، فیزیکی و غیره‌ :)))
  • ابرها چرا اون بالا که هوا سرده نیاز به الکتریسیته دارن برای بارون شدن؟!!
  • پنگوئن‌ها چطور می‌شینن؟ چرا زانو ندارن؟ :)))
• عشق و لبخند :)
  • مادربزرگ، کتاب و حتی قهوه‌ی فوری :)
• شنیدن. بیش از چیزی که عادت و انتظار داشتم...
  • صداهای یواش و دور، صدای بارون، صدای آب خوردن یحیی از توی آشپزخونه!...
• حتی بویایی قوی‌تر
• شنیدن دقیق‌تر ندای درونم...
  • برو بغلش کن، نمی‌خوام بهم دست بزنی...

ساعت 15:00

• خیــــــــــــلی از حرف‌های طول روز الزامی به گفتن ندارن!! :)
• دوبار حواسم نبود و یک کلمه گفتم...
  • سر ناهار، برنجم ریخت زمین و گفتم "عه!" :))
  • مامانجون گفت خواستم صدات کنم برای چایی، ولی دیدم خوابی... جواب دادم خواب نبودم! (در ادامه می‌خواستم بگم داشتم مراقبه می‌کردم)
    • توی این مراقبه، آرامش عجیب و جادویی‌ای رو تجربه کردم که تا حالا نچشیده بودمش... چیز خاصی هم نبود! مراقبه‌ی شاواسانایی بود که کیانا داشت راهبری می‌کرد و می‌گفت هر لحظه به چی تمرکز کنیم و ... و قبلا شاید صد بار انجامش داده بودم :))
    • توی یک حالت متفاوتی از آگاهی بودم (altered state of consciousness) که صدای کیانا رو می‌شنیدم ولی نمی‌تونستم بفهمم چی میگه و نمی‌تونستم تمرکزم رو روی اندام‌هایی که میگه حرکت بدم، ولی به مرور بدنم از پایین به بالا (همون ترتیبی که توی شاواسانا هست) ریلکس میشدن...
• share نکردن یک سری تجربیات... مال خودمن :)

ساعت 17:00

• میل شدیـــد به حرف زدن :)))
• بالا اومدن لوده‌ی وجودم و گذروندن لحظاتی که معمولا جواب می‌دادم توش...
• فضولی و ناتوانی از پرسیدن "چی گفتی؟" یا "چی شده؟!"
• دیدم! دست و پا زدن مغزم برای دخالت توی هر چیزی رو دیدم... حتی چیزهایی که به من ربطی ندارن و حتی چیزهایی که دارن خودشون خوب و درست انجام میشن!

ساعت 19:00

• ابرازهای بیانی چهره‌م (face impression) رو دارم کشف می‌کنم! :)
• روز رو با مرور کتاب NVC، یوگا و مراقبه و فیلم دیدن دارم می‌گذرونم...
• فهمیدم که می‌خوام از سجاد خواهش کنم یک روز بیاد اینجا..
• چک نکردن واتساپ و تلگرام و اینستا دیگه واااقعا خیلی سخت شده :|
• رفتم تو پارکینگ قدم بزنم... یه ربع بعد یه ماشین اومد تو پارکینگ و برای اینکه باهاشون روبرو نشم، با آسانسور رفتم لابی و رفتم تو خیابون... اگه امروز چیزی گم بشه تو ساختمون بخاطر رفتار مشکوکم میفته گردن من :))))
• الآن می‌تونم آقای ف.ا... رو که همیشه توی واتساپ و تلگرام می‌چرخه رو درک کنم.... حرفی برای گفتن نداره :/ درواقع درک متقابلی بین اون و خونواده‌ش وجود نداره که بتونن فیلم مشترک، کار عملی مشترک یا حتی حرف مشترکی داشته باشن...
  • اینجوری روزها خیــــلی طولانی میشن :/
• حتی دارم ابرازهای دیگران رو هم بهتر از روی فقط مشاهده‌ی چهره‌شون حدس می‌زنم :)

ساعت 22:30

• با فیلم و مراقبه و اجبار خودم به مطالعه وقت رو دقیقه به دقیقه می‌گذرونم :|
  • نیمه‌ی پر لیوان: به دقایق آگاه شدم :))

ساعت 23:30

• واقعا هنوز آمادگی ویپاسانا (دوره‌ی مراقبه‌ی 10روز سکوت) رو ندارم!!...
• سختِ سختِ سخت می‌گذره این نیم ساعت :| حرفی برای گفتن ندارم!! اما می‌خوام این محدودیت برداشته شه :|
  • "محدودیت"!! همینه قضیه!! نگاهم به این شرایط به جای رشد و برکت، محدودیت شده :/
• از بودا می‌پرسن معجزه‌ی تو چیه؟ میگه من می‌نشینم، می‌ایستم و راه میرم! میگن اینو که همه انجام میدن!! میگه نه دیگه! شما وقتی نشستید، در فکر ایستادنید، وقتی ایستادید، در فکر راه رفتن و به وقت راه رفتن، در فکر رسیدن و نشستن!! من در حال انجام همه‌ی این کارها فقط همان کار را انجام می‌دهم، بدون فکر به گذشته یا آینده :) من در لحظه همان کاری هستم که در حال انجامش هستم..
  • من، صدرا، لحظاتی در طول امروز، بودا بودم :)
• مراقبه‌ی ملاقات با آنیما: (با اندکی تغییر)
  • چه کنم؟
    • مرا برای خودت نگه دار و با دیگران دوست باش!
  • چگونه آن دوست را بیابم؟
    • خودت را به جریان بسپار.... :)
  • موسیقی شنیده می‌شود..
• دچار خود کنترلی در پیام دادن به آدما شدم :)

ساعت 23:51

• یحیی پرسید به نظرت امشب در رو باز بگذارم یخ می‌زنیم؟ جواب دادم "نمی‌دونم" :|